زمین شناسی

 File:Earth Magnetic Field Declination from 1590 to 1990.gif

تغییر میل مغناطیسی ازسال ۱۵۹۰ تا سال ۱۹۹۰

 واژگوني قطب مغناطيسي چيست؟
   ميدان مغناطيسي زمين تقريباً در امتداد محور چرخش قرار گرفته و داراي ريخت تقريباً دو قطبي مانند، مطابق با يك نوار مغناطيسي، يعني داراي قطبهاي مغناطيسي شمال و جنوب، مي باشد. اين، حالت عادي قضيه است. اما بعضاً ميدان مغناطيسي زمين دچار تضاد و تقارن قطبي مي شود. بدين معني كه جاي قطبهاي مغناطيسي شمال و جنوب با هم عوض مي شود. اين پروسه معمولاً با نامهايي چون «واژگوني ميدان مغناطيسي» و «تحول قطبي» معرفي مي شوند.
   شروع واژگوني بر اساس اسناد و مدارك ثبت شدة علمي به 330 ميليون سال پيش برمي گردد. از آن زمان تابحال حدود 400 واژگوني در كرة زمين رخ داده است. اگرچه زمان بين دو واژگوني متوالي ثابت نيست ولي مي توان گفت تقريباً هر 700.000 سال يكبار چنين پديده اي پيش مي آيد، اما اين فاصلة زماني از 100.000 سال تا دهها ميليون سال نيز بوده است. در زمانهاي اخير زمين شناسي، واژگوني بطور متوسط در فاصله اي حدود 200.000 سال رخ داده است، اما آخرين واژگونيي كه انجام شده، مربوط به 780.000 سال پيش مي باشد كه باعث ايجاد ميدان مغناطيسي كنوني زمين شد.

شكل نشان دهندة مكانيزم گسترش كف اقيانوس (Sea Floor Spreading) است كه بطور واضح نشاندهندة واژگوني مغناطيسي مي باشد.

    اطلاعات موجود راجع به واژگوني مغناطيسي از مطالعة انواع خاص سنگها كه آثار واژگوني مغناطيسي در آنها به جاي مانده، بدست آمده است. هنگاميكه سنگهاي آذرين سرد و سخت مي شوند، حالت مغناطيسي موازي با ميدان مغناطيسي محيط پيدا مي كنند. اگر سنگ سريع سرد و سخت شود، مانند سنگهايي كه منشاء آنها لاوا مي باشد، اثري آني از ميدان مغناطيسي محيط در آن ثبت و ضبط مي گردد و سنگهايي كه به آرامي سرد شده اند، مانند سنگهاي آذرين دروني، اثر ميدان مغناطيسي را در بازة زماني طولاني تري روي خود ثبت و ضبط كرده اند. اثرات مغناطيسي سنگهاي رسوبي بصورت يك رگة منحصر به فرد در لاية رسوبي مورد نظر كه خود را در جهت ميدان مغناطيسي مربوط به زمان رسوبگذاري رديف كرده، مشاهده مي شود. 
   در سال 1962 مردي به نام هس (Hess) تلاشهاي بسياري براي اثبات تئوري گسترش كف اقيانوس ها كرد. در نتيجة تحقيقات، هس، كوههاي عظيمي در وسط اقيانوس پيدا كرد كه براين اساس تئوري خود را اينگونه بيان كرد كه لاواي بازالتي از كف اقيانوس بيرون مي ريزد و سرد مي شود و اين جريان ادامه پيدا مي كند و لاواهاي جديد، لايه هاي بازالتي سرد و سخت شدة قبلي را هل مي دهند. اين مكانيزم چيزي شبيه به شكل زير است:

   
  
  
  


نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:



تاريخ : یک شنبه 15 دی 1392برچسب:, | 15:11 | نویسنده : Mostafa |

  • تب یکم
  • گارفیلد
  • فید خوان rss reader

    چاپ این صفحه